من مثل تو و تو مثل من چشم به راه

ما چشم به راه مردی از کوچه ی ماه

بگذار دوباره جمعه را صرف کنیم:

ندبه، گریه، عهد، فرج … باز گناه!

شاعر: محمّدحسین ملکیان

امام_زمان  جمعه  ندبه  فرج  انتظار

دل خوشم من به محالات رضا(علیه السلام)

دل من گم شد ، اگر پیدا شد
بسپارید امانات رضا(علیه السلام)
واگر از تپش افتاد دلم
ببریدش به ملاقات رضا
از رضا خواسته ام تا شاید
بگذارد که غلامش بشوم
همه گفتند محال است اما
دلخوشم من به محالات رضا

شاعر:محسن ناصحی

از تو گفتم با : « ولی » ، « اما » ، « اگر » … ، یعنی که هیچ

چون نفهمیدم ز نورت بیش تر ، یعنی که هیچ

دفترم خالی ست از گل واژه های نور تو

واژه ها از فصل حُسنت بی خبر ، یعنی که هیچ

نازنین ! چشم زمین روشن به نور حُسن توست

آفتاب حُسنی و من کور و کر ، یعنی که هیچ

از تو اسمت را فقط می دانم و رسمت … ؟ دریغ !

از تو ای جان جهان ! این مختصر ، یعنی که هیچ

ادعای عاشقی دارم ، ولی کو داغ دل ؟

درد بی دردی گرفتی ، ای پسر ! یعنی که هیچ

آرزو دارم برقصم آسمانت را شبی

در حصار این قفس ! بی بال و پر ؟ یعنی که هیچ

دلخوشم که شاعر حُسن توام ، اما چه سود ؟!

تا نگشتم با نگاهت همسفر ، یعنی که هیچ

از تو کم گفتم ، خجالت می کشم از روی تو

یک غزل ؟ ها … کرده ام شق القمر ! یعنی که هیچ

مانده ام در فهم تو ، ای حُسن عالمتاب عشق !

من کجا و وصف تو ؟ خوردم شکر ! یعنی که هیچ

شاعر:رضا اسماعیلی

امام_مجتبی    امام_حسن   شعر

دارد زمان آمدنت دیر می شود

دارد جوان سینه زنت پیر می شود

وقتی به نامه عملم خیره می شوی

اشک از دو دیده ی تو سرازیر می شود

کی این دل رمیده ی من هم زُهیروار

در دام چشم های تو تسخیر می شود؟

این کشتی شکسته ی طوفان معصیت

با ذوق دست توست که تعمیر می شود

حس می کنم که پای دلم لحظه ی گناه

با حلقه های زلف تو درگیر می شود

در قطره های اشک قنوت شب شما

عکس ضریح گمشده تکثیر می شود

تقصیر گریه های غریبانه ی شماست

دنیا غروب جمعه چه دلگیر می شود

شاعر:وحید قاسمی