از ما عجیب نیست دعایی نمی رسد

از تحبس الدعا که صدایی نمی رسد

ما تحبس الدعا شدهٔ نان شبهه ایم

آن جا که شبهه است عطایی نمی رسد

پر باز می کنم بپرم، می خورم زمین

بال و پر شکسته به جایی نمی رسد

باید تنم پیِ سپر دیگری رود

با روزه های ما به نوایی نمی رسد

با دست خالی از چه پل دیگران شوم

دستی که وقف شد به گدایی نمی رسد

ای میزبان فدای تو و سفره چیدنت

آیا به این فقیر غذایی نمی رسد؟

من سال هاست منتظر یک ضمانتم

آخر چرا امام رضایی نمی رسد

از من مخواه بیش از این زندگی کنم

وقتی برات کرب و بلایی نمی رسد

شاعر:علی اکبر لطیفیان

عقل بیهوده سر طرح معما دارد
بازی عشق مگر شاید و اما دارد؟

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت
سر سِّربسته چرا اینهمه رسوا دارد

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست
آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند
قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سر انجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد.

 شاعر:فاضل نظری

ای من! زبان دل‌شکنی از خدا بخواه

روح سوار بر بدنی از خدا بخواه

هرگاه بغضی آمد و چشمت جلا گرفت

دستی بر آر و نم‌زدنی از خدا بخواه

ای هر چه راه رفته و نارفته‌ات خراب!

عمر دوباره ساختنی از خدا بخواه

ای دل اگر لیاقت گل را نداشتی

انگشت های خارکنی از خدا بخواه

ای من! مریض روز و شب خلق تندرست!

یا زنده‌ باش یا کفنی از خدا بخواه

شاعر: عباس چشامی

یارب برسان تبی که تابم ببرد

ابری که به شهر آفتابم ببرد

برپلک دل شکسته ام دست بکش

یارب خوابی رسان که خوابم ببرد

شاعر:علیرضا قزوه