…شب فراق تو جانم خدا کند که سر آید

سر آید و تو بر آیی خدا کند که بیایی

دمی که بی تو برآید خدا کند که نیاید

الا که هستی مایی خدا کند که بیایی…

شاعر را پیدا نکردم

این صحابی ها پی نان در تنور صادق اند

شعله ی دردی، دل من! صبر کن، بالا مگیر

شاعر:علی مودب

آرام در رثای خودم گریه می‌کنم

در مجلس عزای خودم گریه می‌کنم

زانو بغل گرفته و مانند کودکان

لج می‌کنم برای خودم، گریه می‌کنم

چونان مسافری که کسی نیست خویش او

چون چشمه پشت پای خودم گریه می‌کنم

پیش چراغ‌های جهان سرخ می‌شوم

از شرم چشم‌های خودم گریه می‌‌کنم

بسیار ساده‌ام من آواره، مدتی است

با یاد روستای خودم گریه می‌کنم

ای دل عجیب خسته‌ام از درد مردمان

امشب فقط به ‌جای خودم گریه می‌کنم

علی محمد مودب

زخمی ام التیام می خواهم

التیام از امام می خواهم



السلام علیک یا ساقی

من علیک السلام می خواهم



مستی ام را بیا دوچندان کن

جام می پشت جام می خواهم



گاه گاهی کمی جنون دارم

من جنونی مدام می خواهم



تا بگردم کمی به دور سرت

طوف بیت الحرام می خواهم



لحظه مرگ چشم در راهم

از تو حسن ختام می خواهم



در نجف سینه بی قرار از عشق

گفت لایمکن الفرار از عشق

سید حمیدرضا برقعی